Ik zie ze natuurlijk ook op social media en in de bladen. Romantische

boerderijtjes met een rieten kap, verscholen achter een prachtige bloementuin of

een boomgaard vol bloesem. Op het erf staan zinken gieters met weelderige

geraniums erin, bij de voordeur is een oude waterpomp in ere hersteld maar zó,

dat ‘ie overduidelijk schitterend stokoud is. Waar je ook maar kijkt, overal valt je

oog op smaakvolle tafereeltjes. Nu woon ik toevallig zelf in zo’n boerderijtje en

op zo’n erf. En ik kan je vertellen: het valt niet mee om die idylle van het

romantische buitenleven hoog te houden.

Toen mijn lief en ik onze vorige woning betrokken, een nette twee-onder-één-

kap van net tien jaar oud in een dorp op de Utrechtse Heuvelrug, eigenden we

ons in korte tijd het huis en de tuin toe en maakten alles precies zoals we het

wilden hebben. Het terras werd aangelegd, de borders netjes gemaakt en de

heesters bijgesnoeid. Ieder najaar bloembollen poten en af en toe wat eenjarig

perkgoed planten op de lege plekken: verder was het vooral een kwestie van

bijhouden. We hadden alles onder controle.

Hoe anders is dat in ons huidige huis: een boerderijtje met een rieten kap en een

moderne aanbouw op een kleine hectare grond. Práchtig: we waren er op slag

verliefd op. Maar een huis en een tuin op het platteland eigen je je niet toe zoals

een gemiddelde nieuwbouwwoning. Het voelt veel meer alsof we hier te gast

zijn. We mogen hier wonen, leven, werken en genieten (en dat doen we!); maar

écht van jou lijkt het nooit te worden. Van controle is nauwelijks sprake.

Gelukkig trof ik een artikel over de inrichting van traditionele boerenerven.

Idealiter sluit ieder boerenerf aan bij zijn omgeving, ongeacht of je het nog

agrarisch gebruikt of niet. Een goed evenwicht tussen bomen, bosjes, heggen en

hagen op het erf is van levensbelang voor veel dieren en zorgt voor verbinding

naar andere leefgebieden, voor bescherming en beschutting en voor voedsel. Een

rommelhoekje met takkenhopen, brandnetels en bramen, een vervallen

schuurtje of een stapel dakpannen of stenen helpen mee om de biodiversiteit te

vergroten.

Wat een geluk! Op een boerenerf horen dus rommelige hoekjes met rotzooi. Ik

hoef niet alles op te ruimen of te controleren: integendeel. Loslaten is hier het

toverwoord. Lekker de boel de boel laten. Daar gedijen álle bewoners van het erf

uiteindelijk het beste bij.