“Maar kind, wát snap je dan niet?” Ik hoor het mijn wiskundeleraar van de middelbare school nog

zeggen. Maar ook wat ik niet snapte, kon ik niet uitleggen. Ik vond er de woorden niet voor, mijn

hersens konden de denkbocht niet maken. En ik wilde het zo graag begrijpen. Ik liet wiskunde vallen

en koos voor economie en de talen. En na de middelbare school volgde de opleiding journalistiek. In

mijn loopbaan als journalist sprak ik allerlei mensen en deed ik een schat aan algemene kennis op. Ik

hield interviews over kievitseieren rapen tot kernenergie. En zo leerde ik onder andere ook dat

onderwijs in exacte vakken over het algemeen door mannen wordt gegeven en dus ook op mannen is

gericht. Vrouwen leren anders dan mannen, meneer de wiskundeleraar uit mijn jeugd! Nog altijd wil

ik dingen begrijpen. Ik denk dat dit mijn liefde voor de journalistiek verklaart. Ik wil weten, snappen,

uitzoeken. Niet voetstoots dingen aannemen. Altijd vragen, blijven vragen, zonder schaamte, zonder

bang te zijn dat iemand zegt: “Maar begrijp je dat dan niet?” Tijdens de studie journalistiek in Utrecht

kon ik mijn hart ophalen wat dat betreft. Vragen stond vrij, altijd. Zoals tijdens Ontmoetingen, waar

de studenten de gasten van die dag mochten ondervragen. Op de foto Kees van Kooten en Wim de

Bie, de gasten van Ontmoetingen van die dag. Waarom ik een pak wasmiddel van ze kreeg, herinner

ik me niet meer.