Ik ben geboren op Curaçao in 1962. Ik heb er maar twee jaar gewoond. In 2001 ben ik voor het eerst teruggeweest. Voordien was Curaçao een familieverhaal met slides, foto’s en brieven, dat anderen vertelden. Het was een vermelding in mijn paspoort waar ik geen beeld bij had behalve associaties met geboorte en overlijden.

Zonder duidelijk motief besloot ik zevendertig jaar later het eiland dat mij in wezen onbekend was langzaam te moeten benaderen. Tijdens de bijna drie weken durende reis op een containerschip werd Curaçao enigszins ontdaan van de betekenissen die ik er in de loop der jaren aan had toegedicht. Het werd een realiteit op zichzelf.

De drie jaren daarna bezocht ik het eiland veelvuldig. Via gesprekken met mensen van verschillende achtergronden heb ik kennisgemaakt met de geschiedenissen van individuen en zo met een deel van het verhaal van het eiland en de bijbehorende logica van gelaagdheid, diversiteit en paradoxen.

Een paar jaar later diende zich een nieuwe zoektocht aan. Ik kreeg tijdelijk werk bij een uitgeverij in Zutphen. De stad was mij tot dan grotendeels onbekend. In mijn herinnering had ik beelden van een enkel kort bezoek. Het waren beelden van een mooie, vrij gesloten, koesterende oude binnenstad en hoge witte panden aan de kade van de IJssel.

‘s Gravenhof 22, met uitzicht op de Walburgiskerk, werd mijn toevluchtsoord en uitvalsbasis. ‘s Ochtends haalde ik broodjes bij de biologische bakker annex lunchroom. Rond negen uur was het er al opvallend druk. Er waren dan vooral veel ouders die net hun kinderen naar school hadden gebracht. De flarden conversatie die ik opving, klonken als een groepstaal met vaststaande codes die gedeelde waarden en normen veronderstelden. Het was de toon van wederzijdse verwondering en bevestiging. Van sommige woorden had ik het idee dat ze verwezen naar een andere betekenis dan die ik kende of in ieder geval naar een andere connotatie die ik niet helemaal begreep.

De aanwezige affiches en folders kondigden bijeenkomsten, voorstellingen, cursussen en workshops aan. Veel van deze activiteiten hadden een link met de antroposofie, het gedachtegoed van Rudolf Steiner (1861-1925), waar ik nauwelijks iets van wist. Het werd mij duidelijk dat er in Zutphen naar verhouding veel mensen geïnteresseerd waren in de antroposofie.

Geïntrigeerd besloot ik op onderzoek uit te gaan naar de belevings- en gedachtewereld van mensen voor wie de antroposofie van grote betekenis is in hun leven. Schetsen zijn het uiteindelijk geworden. Schetsen waarin twaalf mensen, woonachtig in en rond Zutphen, vertellen wat de antroposofie voor hen betekent.