Door Floris Loeff, gastschrijver Story Terrace

Verlangen naar het onbekende

Actrice en oprichter van getitdone.org Hanna Verboom (31) is geboren in België, opgegroeid in Afrika (Kenia, Uganda en Sudan) en studeerde in de Verenigde Staten. Ze woont nu al een tijd in Amsterdam, maar laat geen kans onbenut om iets nieuws van de wereld te zien.

Kenia

Hanna’s eerste echte vakantieherinnering is die van een klein auto-ongeluk tijdens een safari in het Masaï park in Kenia. ‘We keken vanuit de auto naar twee trotse leeuwinnen die door het park liepen, toen we opeens tegen een oude boomstam opreden. Een wild everzwijn vluchtte van onder de boom en werd door de twee gegrepen. Ik was volgens mij vier jaar oud en het everzwijn gilde heel hard. Ik herinner me dat er veel andere dieren zoals zebra’s en giraffes kwamen kijken naar de gruwelijke scene die zich daar afspeelde. Vanaf dat moment heb ik nog vaak leeuwtje en everzwijn gespeeld. Ik gaf mijn vader altijd de rol van het everzwijn.’

‘Afrika en in het bijzonder Kenia en Namibië zijn hele dierbare plekken voor mij’, vertelt Hanna met een twinkel in haar ogen. ‘De mensen, het ritme, de aarde, dat  betekent heel veel voor mij. Als kind heb ik door heel Kenia gereisd. Dan werden we ’s nachts wakker gemaakt door een Masaï krijger, omdat er olifanten of leeuwen langs onze tenten liepen. Dat heeft mijn hang naar avontuur aangewakkerd.’

‘Vaak namen met het gezin de oude nachttrein van Nairobi naar Mombasa aan de kust. Wanneer ik het krakende bed openklapte in de coupé, dan was de grote reis begonnen. Toen al heb ik een enorme reislust ontwikkeld, ik wil altijd mijn horizon verbreden.’

Muziek

Hanna’s favoriete muziek stamt ook uit de tijd van vakanties in Afrika. ‘Mijn vader had alleen een paar bandjes van Bob Dylan en Dire Straits. We draaiden ze helemaal grijs en ik luister nog steeds naar deze muziek. Oh, en het album Graceland van Paul Simon natuurlijk. Dat is in Zuid-Afrika opgenomen. Maar we luisterden toen niet heel veel naar muziek. We kampeerden altijd en leefden met de natuur. Als het donker werd dan gingen we naar bed.’

Alleen reizen

Toen Hanna vijftien was -inmiddels was ze met haar familie naar Nederland verhuisd- ging ze voor het eerst zonder haar ouders op vakantie. Samen met een vriend bezocht ze zijn oma in Tunesië. ‘Hij is half Tunesisch en zijn oma woonde daar. Ik vond het heel spannend om weer in een totaal andere cultuur te zijn. Toen heb ik echt de smaal te pakken gekregen.’

Een jaar later ging Hanna in haar eentje naar Argentinië en Costa Rica en na haar VWO examen maakt ze alleen een reis rond de wereld. ‘Ik kan echt genieten van een busreis in een vreemd land. Uit het raam staren, terwijl zo’n heel land aan je voorbij trekt. Je ontmoet zo veel mensen, hoort zo veel verhalen, het onderhandelen over de prijs van de taxirit, de verschillende geuren, het is een groot avontuur dat me het gevoel geeft dat ik leef.’

‘Nog zo’n bijzondere herinnering is die aan het uitzicht van boven op een vulkaan op het Indonesische eiland Lombok, waar ik na een eindeloze wandeltocht in de vrieskou aankwam. Neerkijkend vanaf die plek om 6 uur ’s ochtends terwijl je de zon ziet opkomen en de schaduw van de vulkaan zich in zee aftekent, maakt dat je je nederig voelt en een groot ontzag krijgt voor de glorie van de natuur.’

‘Natuurlijk is er ook een keerzijde aan alleen reizen’, vertelt Hanna met een serieuze blik. ‘Je bent soms wat fragieler. Ik was ooit in een bar in Guatemala, klaar om met een groep Oud-en-Nieuw te gaan vieren, toen er schoten en geschreeuw klonken vanuit de club aan de overkant van de straat. Dan realiseer je je opeens hoe ver van huis je bent.’

‘Op die wereldreis heb ik, naast heel goed kaarten, ook geleerd dat je, waar je ook gaat, je altijd jezelf meeneemt. Je kunt jezelf echt niet verstoppen. Maar wat er op reis ook gebeurt, je moet doorgaan en dat vind ik heel erg mooi aan reizen. Blijf in beweging. Iets nieuws en moois ligt in het vooruitzicht.’

Het onbekende

‘Er is zoveel te zien op deze planeet’, zegt Hanna. Ik ben zo gefascineerd door de natuur en andere culturen. Zodra ik in het vliegtuig stap en mijn telefoon echt uit zet, dan komt dat gevoel van verwondering al op. Dat is echt onbeschrijfelijk.’

‘Ik zou heel graag meer van Azië zien; Rusland, Mongolië, China, Japan. Dat stuk van de wereld ken ik totaal niet. En de Galapagoseilanden staan hoog op mijn lijst, net als Congo.’

‘Momenteel werk ik in Amsterdam aan een sociaal bedrijf en mijn vakanties moeten onverwacht en vrij zijn. Ik heb ooit met een vriendin een all-inclusive resort op Cuba geboekt. Na een dag ben ik daar letterlijk weggerend. Maar niet voordat we het buffet goed geplunderd hadden’, voegt Hanna er lachend aan toe. ‘Ja, ik verlang naar het onbekende.’

Binnenkort gaat Hanna naar Singapore en Maleisië op vakantie. ‘Stiekem hoop ik daar Papoea-Nieuw-Guinea aan toe te voegen’, gniffelt ze. ‘En ik ga snel weer terug naar Namibië, ik probeer daar een lodge op te zetten. Dat is mijn levensdroom die wellicht eerder dan ik had gedacht werkelijkheid gaat worden.’

Over de auteur: Floris Loeff is freelance schrijver en producer. Nieuwsgierig en open-minded onderzoekt hij het leven. Momenteel werkt hij aan een surf documentaire over Sierra Leone.

 

 

__________

Over ons: Story Terrace helpt klanten om samen met een professionele schrijver persoonlijke verhalen vast te leggen in prachtige boeken. Onze schrijvers hebben diverse achtergronden en interesses, maar delen één passie: het weergeven van personen aan de hand van beeldende anekdotes en levendige verhalen.

Deze maand geven we aandacht aan vakantieherinneringen. Lees ook Franse Riviera: rust, romances en inspiratie voor beroemdheden en andere artikelen. Wat is jouw meest bijzondere vakantieherinnering?