Door Floris Loeff, gastschrijver Story Terrace 

Tweehonderdvijftig festivals

Anekdotes van een fervent festivalganger

Marcel Keizer (46), ook wel bekend als Burning Marcel of Mr. Fixxx, bezoekt zo veel mogelijk festivals per jaar als mogelijk. Story Terrace vroeg hem naar zijn mooiste momenten.

Liefde op het eerste gezicht

Het begon allemaal zo’n 25 jaar geleden. ‘Mijn eerste festival was een gigantisch 3-daags festival op een vliegveld in Duitsland. Het had een goede line up en ik besloot er naar toe te gaan. Met een matras achterin reed ik er in mijn Renault 205 naar heen. Veel grote sterren, zoals Prince en Tina Turner traden er op. Er waren wel zestig of zeventig duizend man. Dat was mijn eerste. God, hoe heette het nou toch ook al weer?’ Marcel kan even niet op de naam komen. ‘Rock am Ring,’ helpt zijn vrouw Angela hem.

Connaisseur

‘Ik ging al vaak naar concerten,’ zegt Marcel, ‘maar sinds dat eerste festival pak ik ieder jaar minimaal tien festivals mee. Dus reken maar uit: 25 jaar, dat zijn zeker 250 festivals. Ik ga inmiddels samen met mijn kinderen naar Lowlands. Dat vind ik heel bijzonder.’

‘Dit jaar zijn het wel extreem veel festivals en ze zitten heel dicht op elkaar. Pinkpop, Lowlands, Mysteryland, Burning Man en Into The Great Wide Open, om er maar een paar te noemen. En eigenlijk allemaal in een ruk door. Ik vind het zo leuk en zo mooi. Die beleving van muziek is waanzinnig. Ik heb er zo veel echt meegemaakt.’

Een van de mooiste momenten was met David Bowie op Rock Werchter in België, vertelt Marcel. ‘Na een dampend optreden van The Prodigy, verschenen Bowie en zijn bandleden een voor een uit de rook compleet in het wit en opende Bowie met “Ground control to Major Tom”. Kippenvel!’

Nog een andere bijzondere herinnering heeft Marcel aan Rage Against the Machines. ‘De eerste keer dat ik hen zag op Pink Pop, zorgden ze met hun show voor de grootste aardbeving in Limburg ooit. Letterlijk iedereen stond te springen alsof zijn leven er van af hing. Of het moment dat de zanger van Rammstein de franjes van het motor pak waar hij in optrad in brand stak en dat de vlammen niet uit gingen.’

Maar volgens Marcel zit het ook in de kleine momentjes die je meemaakt. Hij vertelt over een van zijn favorieten onder de kleinere festivals. ‘Into The Great Wide Open op Vlieland is een klein festival en ontstaan doordat bands vaak op vakantie gaan naar dat eiland. In de dorpskantine de Bolder komen de bands bij elkaar om samen muziek te maken en wat nummers te spelen. Op de eerste ITGWO vier jaar geleden begon er in de Bolder een verlegen jongen op zijn gitaar te drummen en dat was werkelijk waar prachtig. “Hello Vlieland,” zei hij even later, “I am honoured to be here, my name is Ben Howard.”’

Burning Man

Voor Marcel is het festival der festival Burning Man in de woestijn van Nevada, waar jaarlijks bijna 70.000 mensen een week lang samenkomen om in ultieme staat van vrijheid te verkeren. ‘Ik las in een blad ooit een keer over Burning Man en ik wist toen meteen dat ik daar ooit een keer heen zou gaan. Uiteindelijk heeft een Canadese collega, die al vijftien keer was geweest, me op sleeptouw genomen. Dat was in 2011 en het toen was nog relatief onbekend.’ Dat is drie jaar geleden en inmiddels krijgt het festival veel aandacht in de media en is het enorm gegroeid.

‘Burning Man is een bom creativiteit, dat is zo ongelooflijk mooi.’ Marcel is even stil. ‘Omdat je het festival bent, je maakt het festival zelf. Sommige dingen die daar gebeuren, kunnen eigenlijk helemaal niet en toch gebeurt het. Ik fietste bijvoorbeeld tijdens mijn eerste jaar in mijn eentje over het enorme festivalterrein. Op een gegeven moment stond ik naast een man van middelbare die zei dat hij directeur en eigenaar was van een groot bedrijf, verantwoordelijk voor een hoop gezinnen. Hij kwam samen met zijn vrouw ieder jaar naar Burning Man om aan de druk te ontsnappen. Ze waren helemaal naakt en hadden hun lichaam blauw geverfd. “Today is the blue day”, zei hij tegen me. De volgende dag waren ze in een andere kleur. Daar was ik zo van onder de indruk.’

Ook dit jaar is Marcel weer naar Burning Man gegaan. Het is de derde keer voor hem. ‘Ik zou eigenlijk niet gaan, omdat het toch best wat voorbereiding vereist en Amerika is ook niet om de hoek. Maar als comitélid van Burning Man Netherlands krijg ik een entreekaart. Dan kan ik het niet laten, natuurlijk.’

A way of life

‘Aan het begin van het jaar schrijf ik alle grote festivals in mijn agenda. Ik heb een drukke baan, waarvoor ik veel moet reizen en dat vereist planning. En er is nog zo veel te zien en doen. Ik ben bijvoorbeeld nog nooit op Glastonbury in Engeland geweest, daar trad dit jaar Dolly Parton op. Dat is toch geweldig? De line up daar is ieder jaar spectaculair. Gek genoeg ben ik ook nog niet op Oerol geweest, die staat zeker op mijn bucket list. En het Boom festival in Portugal, zeg maar het Europese Burning Man, daar wil ik in 2016 heen.’

‘Festivals zijn voor mij een way of life’, zegt Marcel stellig. ‘Mensen ontmoeten, de creativiteit, de vrijheid, het is voor mij puur genieten. Ooit zou ik er wel mijn werk van willen maken.’

 ________________

Over de auteur: Over de auteur: Floris Loeff is freelance schrijver en producer. Nieuwsgierig en open-minded onderzoekt hij het leven. Momenteel werkt hij aan een surf documentaire over Sierra Leone. 

Over ons: Story Terrace helpt klanten om samen met een professionele schrijver persoonlijke verhalen vast te leggen in prachtige boeken. Onze schrijvers hebben diverse achtergronden en interesses, maar delen één passie: het weergeven van personen aan de hand van beeldende anekdotes en levendige verhalen.

Voor meer informatie over het laten opschrijven van verhalen, stuur een e-mail naar info@ of neem contact op via ons contactformulier.

Deze maand geven we aandacht aan festivalherinneringen. Lees ook het artikel over de Levenscyclus van Festivals en andere verhalen. Wat is jouw meest bijzondere festivalherinnering?