Gastblog Floris Loeff, voormalig hoofdklasse speler Laren en Pinoké
Vanavond begint het WK voetbal in Brazilië. De straten zijn inmiddels oranje gekleurd. En niet alleen voor het voetbal, want in Den Haag wordt momenteel het WK hockey gespeeld. Spaanse hockey internationals Santi Freixa (31) en Ramon Alegre (33) vertellen over hun ervaringen met wereldkampioenschappen. En natuurlijk over de aankomende herhaling van de voetbalfinale van 2010: Spanje – Nederland.
De Nederlandse link
Voor Santi Freixa (261 interlands: vierde WK) en Ramon Alegre (185 interlands: tweede WK) is het wereldkampioenschap hockey in Den Haag een thuistoernooi. Ramon heeft gespeeld voor Laren en Kampong, terwijl Santi nog steeds speelt voor record landskampioen Amsterdam. “Ik dacht dat ik maar één seizoen zou blijven, maar ik heb een heel leven opgebouwd in Amsterdam en heb nu zelfs een leuke Nederlandse verloofde”.
“Het grootste verschil tussen Spanje en Nederland is het weer”, zeggen ze tegelijkertijd, elkaar lachend aankijkend vanaf een zonovergoten terras met uitzicht op de Noordzee. “Daarnaast”, zegt Santi, “is de Spaanse cultuur gebaseerd op familie en tradities, terwijl Nederland veel regels heeft om zo effectief mogelijk te zijn.”
“Nederlanders hebben een ‘gewoon doen’ mentaliteit en kijken in de eerste plaats naar het belang van het individu. Spanjaarden richten zich op het collectief”, voegt Ramon toe. “Dat komt ook doordat veel Spaanse jongeren nog tot na hun 25ste bij hun ouders wonen. Het is een erg beschermde omgeving.”
Geboren met een hockeystick in de hand
Het begon allemaal op zeer vroege leeftijd. Ramon en Santi groeiden op in Terrassa, een stadje 20 kilometer ten noorden van Barcelona en het Mekka van het Spaanse hockey. Santi kreeg nog voordat hij kon lopen zijn eerste hockeystick van zijnvader. “En ik ben letterlijk met een stick in mijn handen geboren”, overdrijft hij. “Als je uit een echt hockey gezin komt is de kans groot dat je met je geboorte je ‘eerste’ stick meerdere keren krijgt van verschillende familieleden. Zoals ik al zei, Spanje draait om familie en tradities.”
Vroege WK herinneringen
Ramons eerste WK als speler was in Maleisië in 2002. “De eerste wedstrijd speelden we tegen België om vier uur ’s middags. De hitte was niet normaal. We eindigden het toernooi met de wedstrijd om de 11e plaats tegen Japan, op zondagochtend om acht uur. In de bus terug naar het hotel begon ik te huilen. Ik realiseerde me plotseling hoe bijzonder het is om een WK te spelen en dat ik weer vier jaar moest wachten op het volgende WK, terwijl ik niet zeker wist of Spanje wel aan dat toernooi zouden deelnemen en ik geselecteerd zou worden.”
Diezelfde gewaarwording kwam voor Santi tijdens het WK in Mönchengladbach in 2006.
“We speelden in de halve finales tegen gastland Duitsland, de grote favoriet. De toeschouwers gingen helemaal uit hun dak. Je kon nauwelijks het fluitje van de scheidsrechters horen, laat staan communiceren met je teamgenoten. Vlak voor het eindsignaal stond het 2-2 en de angst van de Duitsers was voelbaar. Ze sloegen ballen opzettelijk buiten de lijnen en waren duidelijk uit op strafballen. Die verloren we.”
Uit hun jeugd herinneren Ramon en Santi het WK voetbal van 1994 in Amerika nog goed. Beiden vertellen over de elleboog van Tazotti in het gezicht van Luis Enrique tijdens de kwartfinale Italië – Spanje. Met een bloedend gezicht blijft Enrique huilend op het veld achter. Het is het einde van het veelbelovende Spaanse team op dat WK.
Mooie herinneringen aan wedstrijden tegen Nederland
In 2005 wordt Spanje Europees hockey kampioen door Nederland in de finale te verslaan. Santi scoorde in die wedstrijd. “Het voelt alsof je dan voor even uit het normale leven stapt, je komt ergens terecht waar je nog nooit bent geweest. Je schrijft letterlijk geschiedenis. Dan komt de enorme blijdschap en weet je dat je op de juiste plek met de juiste mensen bent op het juiste moment bent.”
Ramon beaamt dat. “In 2005 stonden we tot drie minuten voor tijd met 2-1 achter, maar we gaven niet op en wonnen met 4-2. Alles is mogelijk in die laatste seconden. We waren plotseling in extase, terwijl de Nederlanders een paar minuten eerder die euforie verwacht hadden.”
Het winnen van het wereldkampioenschap voetbal in 2010, als supporters, door Nederland in de verlenging te verslaan gaf een vergelijkbaar gevoel. “Dat was één groot feest”, glimt Santi. “We waren met het Spaanse hockey team in voorbereiding op de Champions Trophy op het Papendal van Spanje. We keken de wedstrijd samen met veel andere nationale sporters en sprongen in elkaars armen na de winnende goal van Iniesta.”
“Heel goed voor de teambuilding”, voegt Ramon lachend toe.
Een spannend aankomend weekend
Dit WK hockey verloopt nogal teleurstellend voor de Spanjaarden. Ze hebben zich niet gekwalificeerd voor de halve finales en spelen zondag om acht uur ’s morgens tegen Nieuw Zeeland om de 7e plaats.
Santi en Ramon kijken uit naar de aankomende voetbalkraker Spanje – Nederland. “Spanje heeft de laatste drie grote toernooien gewonnen en moet laten zien dat ze nog steeds de wil hebben om te winnen, terwijl Nederland op het moment niet heel stabiel speelt”, analyseert Santi.
“Het team dat het meest eager is om te winnen, zal komen boven drijven”, zegt Ramon. “Net als in onze laatste wedstrijd dit WK tegen Nieuw Zeeland.”
___________________
Over ons: Story Terrace helpt klanten om samen met een professionele schrijver persoonlijke verhalen vast te leggen in prachtige boekjes. Onze schrijvers hebben diverse achtergronden en interesses, maar delen één passie: het weergeven van personen middels beeldende anekdotes en samengesmolten verhalen.
Deze maand geven we aandacht aan WK herinneringen. Zie ook ons interview met Nederlands elftal hockeyer Wouter Jolie (28) en andere artikelen. Wat is jouw meest memorabele WK herinnering?
