Joost groeide op aan de achterzijde van de Antwerpse Zoo. ‘s Nachts werd hij gewekt door het gebrul van leeuwen, tijgers en papegaaien. Het verknipte zijn geest voorgoed. Joost schrijft voor de Vlaamse kranten De Tijd en De Morgen, lifestylemagazines (El Gusto, Out of the Box, BierPassieMagazine), sportmagazines (Cycling.be en Running.be) en economische magazines (Voka Tribune en Capital). Ook werkt hij als ghost- en copywriter voor bekende reclamebureaus, als scenarist voor verschillende productiehuizen, en bracht hij twee voetbalboeken en thrillers uit. Ritme, toon, vorm en inhoud op één lijn krijgen, dat is voor hem de ultieme uitdaging. Joost mag weten hoe hij dat doet.
Een man in de damestoiletten
Werd ik me daar even stevig doodgebliksemd. Als man in de damestoiletten. Ter mijner verdediging: a) ik begeleidde mijn twee dochters en b) de vloer van het mannentoilet werd tegelijkertijd gedweild. Maar zelfs een topadvocaat in topvorm zou me niet voor een veroordeling – wat zeg ik? De doodstraf! – hebben kunnen behoeden. Een man in de damestoiletten! Dat is als een belgicist in Café De Leeuw van Vlaanderen, als een black-out in een televisiequiz, als een griepvirus in het bejaardentehuis, als een wind in een volle lift… If looks could kill, werd mij de ergst mogelijke folterdood toegewenst. Waterboarding, vierendeling en chemische castratie.
Zelfs Hugo Camps gaf in de krant toe dat hij in opperste verwarring verkeert. Je wil immers als man echt niet meer als al te vrijpostig worden weggezet. Dan schrijft een man met het boek Grote Vrouwen (met daarin interviews met Brigitte Bardot, Willeke van Ammelrooij, ja, zelfs Alessandra Mussolini e tutte belle quante) een prachtige ode aan de vrouw. Dan wordt hij daarover op de radio wild enthousiast door een vrouw geïnterviewd. En dan aarzelt meneer na het interview, bij het afscheid nemen, of hij die presentatrice nu een zoen of een hand moet geven. Wat een gruwelijk lot voor een negenzestigjarige zoetgevooisde charmeur! Ach, een mens leest al eens iets in de krant. Hoezo sterke geslacht? When the going get’s tough, the tough go shopping. Het lijkt wel alsof de Griekse schrijver Aristofanes twee en een halve eeuw na datum eindelijk zijn gelijk krijgt. In het heerlijke toneelstuk Lysistrate laat hij de dames van Athene naar een drastisch wapen grijpen: de seksstaking. Ja, de heren moeten eindelijk eens werk maken van de vrede. Tot dan ook geen wapenfeiten in de beddenbak. Hoezo, zwakke geslacht? In Vrouwenparlement breit Aristofanes nog wat verder op de war of the sexes. Verkleed als hun eigen mannen trekken de Atheense vrouwen naar het parlement. Daar drukken ze hun eigen politieke agenda door. En waar zijn dan de echte parlementairen? Die zogenaamd echte mannen? Wel, die liggen thuis te slapen, bedwelmd als ze zijn na een zware nacht vol seks en drank! Een must-read voor onze heren parlementairen, kortom.
Afgelopen zaterdag. Op het verjaardagsfeestje van mijn oudste dochter komt een zevenjarig kereltje op mij afgestapt. ‘Ik ben verliefd op F. en zij op mij.’ Goed jongen, denk ik dan. Dat is durven. Ik weet al wat ik hem – mijn toekomstige schoonzoon – op zijn eigen verjaardagsfeestje als cadeau zal geven. Het verzameld werk van Aristofanes. Een gewaarschuwd man is er twee waard.
