Teni Stepanosian is een succesvolle fulltime blogger die haar levensverhaal in een autobiografie, “EINDELIJK VRIJ”, heeft vastgelegd. Toen Teni vier jaar oud was is haar moeder samen met haar en haar broer gevlucht naar Nederland. Na een periode van asielzoekerscentra, uitgeprocedeerd zijn en bij mensen thuis wonen kregen ze een eigen plek in Nederland. Vanaf dat moment begon de extreme onzekerheid over haar gewicht. Haar hele leven begon in het teken te staan van het ‘te dik zijn’ waardoor ze alleen nog maar kon denken aan een leuk leven als ze eenmaal slank zou zijn. Gevangen in haar lichaam en gevangen in deze manier van denken brengt ze je dichtbij haar gedachtes en gevoelens. Met stukken uit haar dagboeken en kwetsbare situaties zoals de zoektocht naar aandacht en liefde van jongens, relaties, studiekeuzes en nog veel meer.
Als Story Terrace hebben we Teni gevraagd om haar ervaringen met het vastleggen van haar levensverhaal te delen met ons. Lees Teni’s ervaringen en opmerkingen:
“Er hangt geen naar gevoel meer rondom bepaalde gebeurtenissen uit het verleden in mijn hoofd, het is allemaal letterlijk afgesloten door het boek. Ik denk dat ik hierdoor ook zo’n kalmte heb kunnen vinden in mijn huidige leven.”
1. Wat is de reden geweest om je eigen levensverhaal vast te leggen?
Omdat ik op mijn blog wel eens persoonlijke verhalen schreef merkte ik dat deze heel goed werden ontvangen. Die posts werden verreweg het beste gelezen. Ik schreef steeds vaker persoonlijke verhalen en leerprocessen zonder enige schaamte en daaruit is het idee ontstaan om bij de basis te beginnen en hier een boek van te maken. Er was namelijk ook zoveel dat ik kwijt wilde maar mijn blog niet als de juiste plek voelde. Zo is het gekomen dat ik heb besloten een boek te schrijven.
2. Heeft het invloed gehad op de mensen om je heen die deel uitmaken van jouw levensverhaal. Hoe hebben zij op jou biografie gereageerd?
Gelukkig ben ik tegenwoordig omringd met allemaal lieve mensen die me enorm steunen, bij deze mensen heb ik ook hun namen genoemd in het boek. Ze hebben het stuk voor stuk goed ontvangen. Over anderen uit het verleden waar ik een negatieve ervaring mee heb gehad heb ik hun namen weggelaten en heb ik geprobeerd zoveel mogelijk vanuit mijn gevoel te schrijven. Er zijn natuurlijk altijd twee kanten in een verhaal en ik wilde niet mijn kant als feit over laten komen. Van deze mensen heb ik geen idee of ze het hebben gelezen of niet.
3. Wat zijn de belangrijkste ups en down in jouw leven geweest die je hebben gemaakt tot wie je nu bent?
Dat zijn een aantal kenmerkende momenten geweest, als eerste het vluchten vanuit Iran naar Nederland. Het te dik voelen en mooi gevonden willen worden in mijn tienerjaren en later periode waar ik veel kritiek kreeg op mijn blog omtrent mijn manier van eten, schrijven, eruit zien etc. Ik kampte toen ook met flink wat eetbuien.
De belangrijkste ups in mijn leven zijn toch wel van de afgelopen paar jaar, dat ik afstudeerde, fulltime kon gaan bloggen, mocht reizen voor mijn blog. Maar de allerbelangrijkste ‘up’ is niet materialistisch, het is het comfortabele gevoel en de rust die ik heb gevonden in mijzelf, in dit lichaam, hoeveel gewicht het ook met zich meedraagt. Dat is onbeschrijfelijk, ik ben nog nooit zo gelukkig geweest in mijn vel en met mijn leven.
4. Welke drie woorden beschrijven jouw leven het best en waarom?
Mijn leven beschreven in mijn boek: Zoekend, onzeker en onrustig
Mijn huidige leven: Vrij, onbedwongen en intens (positief)
5. In hoeverre heeft het vastleggen van je levensverhaal je kijk op je eigen leven veranderd?
Het helpt natuurlijk dat ik een blog heb waarin mijn levensverhaal op dit moment al tussen de regels door wordt vastgelegd. Daarnaast heb ik altijd al in dagboeken geschreven en kon ik terugblikken op hoe ik in bepaalde periodes dacht en wat ik meemaakte. Maar nu, met een ‘echt boek’ voelt het alsof ik de hele periode vanaf het naar Nederland komen tot vlak voordat ik fulltime ging bloggen onder de loep heb genomen, verwerkt heb en heb afgesloten.
