Het leven van een skileraar

Heb je er ooit van gedroomd om je wintersportlocatie niet meer te verlaten en van skiën je leven te maken? De Britse skileraar Jo Pearson deed het. Al jarenlang verdeelt ze haar jaar in zes maanden lang skilessen geven in het Oostenrijkse Tirol en zes maanden studeren in Engeland.

Het lijkt vaak alsof Oostenrijkse kinderen eerder kunnen skiën dan lopen. Voor Jo was dat ongeveer hetzelfde; zij begon met skiën toen ze drie jaar oud was. ‘Vanaf dat moment namen mijn ouders mijn broer en mij elk jaar mee en ik denk dat mijn liefde voor wintersporten daar begonnen is. Hoewel, ik kan me niet herinneren dat ik het vanaf het begin erg leuk vond. Ik gaf veel meer om de koppen chocolademelk tussen skisessies door.’

Motiveren bij min twintig

Wintersporten bleef een vast familieritueel voor de Pearsons en toen Jo achttien was en klaar met haar middelbare school, besloot ze om die vakanties van een week te verlengen naar een heel seizoen. ‘Ik vond een school in Oostenrijk waar ze me opleidden tot skileraar. Dat eerste jaar was zo geweldig dat ik het jaar erna weer kwam en daarna volgden vier jaren op rij.’

‘Ik hou van het leven in de bergen en van lesgeven. Het is een baan waarin je actief ben en waarin elke dag anders en uitdagend is.’ Ook kan het soms riskante situaties opleveren. ‘Slechte weersomstandigheden kunnen het werk heel moeilijk maken. Je kunt dan niet alle kinderen in een groep zien en er zijn momenten – met temperaturen van min twintig – dat het een behoorlijke opgave kan zijn om iedereen blij en gemotiveerd te houden. Soms kun je beter je horde kinderen naar een restaurant leiden om ze daar binnen op te laten warmen.’

Om alle kids bij elkaar te houden kan ook een uitdaging zijn. ‘Ik herinner me één gebeurtenis heel goed. Met een stuk of tien kinderen achter me aan skiede ik naar een lift. Als skileraar wil je je kinderen dan naast volwassenen in een stoeltje zetten, want anders kan er van alles misgaan. En dat ging er ook. Ik stapte in het laatste stoeltje toen de kinderen in het liftje direct voor me begonnen te roepen: ‘Er is iets gebeurd! Er is iets gebeurd!’ Dus ik keek naar beneden en daar lag een van mijn kinderen in de sneeuw onder de lift. Blijkbaar was een van zijn ski’s naar beneden gevallen en zijn reactie was om er achteraan te springen. Gelukkig lag er een dik pak sneeuw en was hij helemaal in orde.’

Een jaar in tweeën

Het dorp waar Jo het skiseizoen doorbrengt is Alpbach, in de Tirol-regio. Het is een klein dorpje dat bruist van leven in het winterseizoen, maar compleet verlaten is in de zomer. ‘In de winter heerst er een feestsfeer. Mensen werken een paar maanden lang heel hard en doen het rustig aan in de zomer. Skileraren moeten een andere baan vinden in dat seizoen. Ze werken dan in restaurants of in de bouw, bijvoorbeeld. Het kan moeilijk zijn om geschikt werk te vinden, om je jaar in tweeën te delen.’

Jo heeft een stadium bereikt waarin ze zich meer thuis voelt in Oostenrijk dan in Engeland. ‘Oostenrijk voelt als thuis. Het is moeilijker om dat land elke keer weer achter me te laten dan Engeland.’ De Oostenrijkse gastvrijheid maakt dat ook mogelijk. ‘Ze zijn erg gastvrij en vriendelijk. Het is een land dat voornamelijk op toerisme drijft, dus ze moeten ook wel, maar toch lijkt het in hun natuur te zitten. En hun levenshouding is anders dan die van de Britten. Ze hebben een goede balans gevonden in het leven. In Engeland gaat het vooral om wat voor baan je hebt en welke status je daardoor krijgt. Oostenrijk is meer egalitair ingericht en mensen maken zich minder druk om kleine dingen.’

Enorm gepassioneerd

Na zoveel jaren de mooiste ski-trips te hebben gemaakt, is het moeilijk om een favoriet te benoemen. Eentje die eruit springt, is een trip van vorig jaar. ‘Samen met een groep van negen vrienden reisden we af naar een ander deel van Oostenrijk. De ene komische scène volgde de andere op. In het begin verliep alles nog soepel: onze ski’s stonden klaar bij het verhuurbedrijf en we hadden een super zonnige dag op de piste. Toen we voldaan beneden aankwamen, klaar om in ons hostel in te checken, kwam mijn vriend erachter dat hij accommodatie had geboekt in een heel ander dorp, met dezelfde naam. En dat dorp lag in Italië.’

Dat skiën overigens niet vrij is van risico bewijst Jo’s lijst van ongelukken. ‘Gebroken arm, schouder uit de kom, gebroken dijbeen, hersenschudding, etc. Er was een dieptepunt uit het rijtje ongelukken. Mijn skischoen viel uit tijdens een wedstrijd en op een ski raasde ik de helling af. De crash die volgde stuurde me rechtstreeks naar het ziekenhuis met een hersenschudding. Maar ik wilde het feest na de wedstrijd niet missen en haalde het ziekenhuis personeel over me weer te laten gaan. Ik ging met de rest mee in de bus naar onze feestbestemming, maar tijdens de reis nam mijn gezicht lichtgevende tinten wit aan en toen ik een wirwar van woorden uit ging kramen, werd ik bij het dichtstbijzijnde ziekenhuis afgezet. Zo belandde ik twee keer in een dag bij de EHBO.’

De hoeveelheid ongelukken die ze door de loop van de jaren heeft gehad, heeft er niet voor gezorgd dat ze minder van skiën is gaan genieten. ‘Ik ben nog steeds enorm gepassioneerd door skiën. Ik word wakker, kijk gelijk uit mijn raam en het gevoel dat ik krijg als ik de bergen dan besneeuwd zie, is onbeschrijflijk. Veel van mijn vrienden hebben dat gevoel een beetje verloren, maar ik vind het nog steeds prachtig. Ik kan telkens weer niet wachten tot ik terug mag na een verblijf in Engeland. Met een beetje geluk kan ik binnenkort, na mijn afstuderen, een leven in Oostenrijk opbouwen waarin ik mijn jaar vul met lesgeven op de berg en, als de sneeuw gesmolten is, in de klas.’

 _________________

Door Anne Brugts, content manager Story Terrace

Over ons: Story Terrace helpt klanten om samen met een professionele schrijver persoonlijke verhalen vast te leggen in prachtige boeken. Onze schrijvers hebben diverse achtergronden en interesses, maar delen één passie: het weergeven van personen aan de hand van beeldende anekdotes en levendige verhalen.

Voor meer informatie over het laten opschrijven van verhalen, stuur een e-mail naar info@ of neem contact op via ons contactformulier.

Deze maand brengen we verhalen binnen het thema ‘Icy Adventures’. Lees ook ons artikel over oud-marathonschaatser Rien de Roon. Wat is jouw meest ijzige avontuur?