Door Anne Brugts, Content Manager Story Terrace

Hoe zit het met het vakantiegevoel van degenen die achter de schermen onze vakanties faciliteren? Hemke Veenstra is campingeigenaar en gunt Story Terrace een blik achter de schermen van zijn Franse ‘Domaine Les Mirabelles’. 

Als ik Hemke Veenstra spreek, heeft hij er al een hele werkdag opzitten. Hoewel, werk? Veenstra ziet het bouwen, maaien en klussen niet als werk: ‘De bezigheden op de camping zijn voor mij als vakantie. Je bent de hele dag bezig, maar ik zie het niet als “moeten”. 

Wie een camping midden in de Franse natuur bestiert, komt elke dag weer voor verrassingen te staan. Zo was vanochtend nog oproer over een pijp van de waterpomp die verroest leek. ‘De Franse lokale pompdienst kwam erbij en na nauwkeurige inspectie bleek het een slang te zijn.’ Dat geen dag verveelt op de camping, wordt mede veroorzaakt door de Franse bureaucratie. ‘Toen we net met de camping begonnen kwam de plaatselijke gendarmerie elke drie dagen langs voor de politiebriefjes. Dat waren briefjes waarop de gegevens van de gasten ingevuld moesten worden zodat hun al dan niet criminele achtergrond gecheckt kon worden. Daar zijn ze na verloop van tijd mee gestopt: als ze klaar waren met het uitzoeken van de gegevens waren de gasten al lang weer vertrokken naar hun volgende bestemming.’

Van een cafetaria in de botenstalling tot een camping in Frankrijk 

Veenstra heeft altijd al in de horeca gewerkt. ‘Op mijn zeventiende begonnen mijn broer en ik met de verkoop van frisdrank vanuit een camper. Daarna runde ik een cafetaria in de botenstalling van mijn ouders. In de winter lagen daar de boten, maar in de zomer kon ik er mijn gang gaan.’ Zijn horecabestaan ontwikkelde zich verder en in de jaren ’80 werd Veenstra eigenaar van een driesterren hotel in Friesland.

Een eigen camping kwam eigenlijk per toeval op zijn pad. ‘In de zomer van het jaar 1996 vroeg één van mijn zonen of ik niet eens met hem samen wilde gaan kamperen in de zomervakantie. Een dergelijke vraag beantwoord je natuurlijk met: “ja”. Voor mijn echtgenote werd hulp en steun gevonden binnen de familie. Dus ineens was ik een week vrij! We vertrokken richting Vogezen waar we min of meer per ongeluk in They sous Montfort terechtkwamen op een kleine verouderde boerencamping. Het terrein stond vol met pruimenbomen en mijn zoon en ik stonden in het dal naast het riviertje. We vermaakten ons wonderwel.’

Dat vroeg om een vervolg het jaar daarop. Veenstra’s verbazing was groot toen ze bij het kampeerterrein aankwamen en ontdekten dat het gesloten was. ‘En dat in juli 1997, in het hoogseizoen! Wij hebben uiteraard contact gezocht met de eigenaar en we regelden onder andere de assistentie van een Nederlandse student Frans, die mooi het vertaalwerk voor zijn rekening kon nemen van de gasten die de Franse taal niet beheersten. Het jaar daarop hebben wij investeringen gedaan om de camping meer rendabel te krijgen, zoals het plaatsen van blokhutten voor de verhuur.’ In de loop van het daarop volgend jaar kreeg hij te horen dat de eigenaar – omdat hij financiële problemen had – de camping wel wilde doorverkopen. En zo werden de Veenstra’s op 15 januari 2000 eigenaar van een 3 hectare groot campingterrein.

Camping anekdotes 

De meeste gasten zijn natuurliefhebbers en rustzoekers, net als de Veenstra’s zelf. Samen met hen genieten ze van de kleine geneugten van het campingleven. Zo wordt het echtpaar vanaf het eind van de middag vaak door een van de gasten uitgenodigd voor een glaasje van het een of ander. Dan komen ook de camping anekdotes ter sprake. ‘Een van de leukste dingen die afgelopen jaren de revue zijn gepasseerd is het verhaal van het strand van They. Op een goede namiddag komt er een aardige mevrouw bij de receptie met de vraag waar zich het strand bevindt. Wij keken elkaar aan en dachten dat die mevrouw niet helemaal in orde was. Er is namelijk in geen velden of wegen een strand te vinden in dit dorpje midden in de Vogezen.’

‘De plaatselijke kleiduif-schietvereniging werd in haar verbeelding een gezellig strand’ 

Mevrouw beweerde ten stelligste dat het toch echt werd aangegeven aan het begin van het dorp. ‘Toen ging bij ons een licht op. Net na binnenkomst in het dorp staat namelijk een wegwijzerbord met de verwijzing: “Stand de Tir”. Mevrouw had dit niet helemaal goed gezien en de plaatselijke kleiduifschietvereniging werd dus in haar verbeelding een gezellig strand bij They sous Montfort. Ze hield echter voet bij stuk en wij wensten haar dan ook veel sterkte met het zoeken naar het door haar bedoelde strand.’

Kritische vakantiegangers

Vakantievieren ergens anders doet het echtpaar nog wel, maar als ervaren horeca eigenaar is het toch moeilijk ontspannen in andermans etablissementen. ‘Je let op alles, ook de kleine dingen. Als er iets niet goed is, dan zal ik het personeel daar attent opmaken. In een opbouwend verhaal, dat wel, hoor.’ Maar het echte vakantiegevoel krijgt Veenstra toch wel op zijn eigen camping. ‘s Ochtends wacht ik net als de gasten op de bakker die het terrein op komt rijden. Er is geen spanning en geen stress. We zeggen altijd maar: “het gras kan ook morgen gemaaid worden”.‘

______

Over ons: Story Terrace helpt klanten om samen met een professionele schrijver persoonlijke verhalen vast te leggen in prachtige boeken. Onze schrijvers hebben diverse achtergronden en interesses, maar delen één passie: het weergeven van personen aan de hand van beeldende anekdotes en levendige verhalen.

Deze maand geven we aandacht aan vakantieherinneringen. Lees ook ons artikel over vakantieherinneringen aan Capri. Wat is jouw meest bijzondere vakantieherinnering?