xxx, StoryTerrace

In 1961 zag Geurt Nederland tegen Mexico spelen. Hij was toen acht jaar. De Mexicaanse supporter met een grote sombrero op zijn hoofd die een diepe buiging voor het Nederlandse publiek maakte toen Nederland scoorde, zal hij niet snel vergeten. Voor Geurt was het de eerste wedstrijd van het Nederlands elftal waar hij bij was, waarop er tot nu toe 310 volgden, de hele wereld over.

‘Elke keer is anders’

‘Zondag waren er geen buigingen’, vertelt hij vanuit zijn hotelkamer in Fortaleza. Daar, ver in het Noorden van Brazilië, zag Geurt samen met zijn vrouw Janny, zijn broer Peter en diens vrouw Saskia, zijn 311e wedstrijd van het Nederlands elftal. Wederom tegen Mexico. ‘Ze waren nog steeds wel sportief hoor, die Mexicanen. Maar ze maakten geen buiging naar het publiek meer.. Wat wil je, als je het in de laatste minuten van de wedstrijd nog zo voor de kiezen krijgt.’

Op de vraag of zo langzaamaan niet alle wedstrijden op elkaar lijken, laat Geurt meteen weten dat dat niet het geval is. ‘Elke keer is anders. De wedstrijden maar ook de omstandigheden en de beleving van de mensen. Het contrast tussen arm en rijk is groot, in Brazilië, dat zie je. Je ziet ook dat een hele hoop mensen zich niet in het WK interesseren. Die zijn bezig hun brood te verdienen. De criminaliteit op straat valt mee, maar het is wel oppassen.’ Dat was anders in Duitsland in 1974, het eerste wereldkampioenschap voetbal waar hij Nederland aanmoedigde. ‘Het hele land vierde feest. Het was de eerste keer dat Nederland zich weer gekwalificeerd had sinds de jaren dertig. In het begin van het toernooi waren we met maar een paar duizend supporters. Later wilde iedereen erbij zijn natuurlijk.’ Nederland kwam in de finale tegenover gastland Duitsland te staan en verloor.

WK-vriendschappen

In 1974, toen hij afreisde naar het WK in Duitsland, zat Geurt nog in dienst. ‘Het was een beetje improviseren, zoals dat nog steeds het geval is. Alleen de eerst paar dagen kan je plannen, de rest is aan het Nederlands elftal.’ Geurt kwam in zijn eentje aan en had geen tent bij zich. ‘Ik zie wel als ik daar ben, dacht ik. Ik regel wel wat.’ Het was het finaleweekend en er werd op zaterdag eerst nog voor de derde en vierde plaats gespeeld. Een Schot sprak hem aan en zei dat hij wel bij hem kon tukken. ‘Maar we verloren elkaar uit het oog. Gelukkig ontmoette ik een paar Duitse jongens. Duitsland en Nederland, dat ging toen eigenlijk helemaal niet he. Maar we dronken een biertje en ik kon bij hen in de tent slapen. Het was een kleine tent en het regende heel hard. ’s Ochtends bleek dat één van die jongens buiten had geslapen, omdat ik er anders niet inpaste. Ik heb nog jaren contact met ze gehad. Die Schot kwam ik later in de ochtend op de camping tegen. Zo ontmoet je best veel verschillende mensen, tijdens zo’n toernooi. Nog steeds hoor. Ook onder de Nederlandse supporters leer je elkaar wel kennen. Sommigen reizen net als wij al jaren met het Nederlands elftal mee. Anderen kunnen er niet altijd bij zijn. Maar deze week, op de Oranjecamping, kwam ik iemand tegen die dacht dat hij dit WK moest overslaan. Hij had net zijn baan verloren en zo. Maar het is hem blijkbaar toch nog gelukt!’

Duivenpoep brengt geluk

Geurt, Janny, Peter en Saskia hadden hun tickets naar Salvador voor de wedstrijd tegen Costa Rica vóór de wedstrijd tegen Mexico al gekocht. ‘Anders loop je het risico dat er geen tickets meer zijn. De afstanden in Brazilië zijn enorm. Daar hadden we in Zuid-Afrika bijvoorbeeld veel minder last van. En naar Duitsland in 1974 ging ik gewoon met de trein.’ Door het vele gereis is er dit WK maar weinig tijd voor sightseeing. Op een enkel bezoekje aan een kerk na. Maar dat bleek ook met voetbal te maken te hebben. ‘We zaten daar in een kerk en die was helemaal leeg. We waren wat foto’s aan het maken en zagen wat duiven rondfladderen. “Dat moet je toch wel heel wat geluk hebben, als zo’n duif je precies weet te raken”, zegt Saskia tegen mijn vrouw. Nou wat denk je? Janny haar shirt zit helemaal onder de duivenpoep! Dus die finale, die komt eraan hoor.’

En we kunnen dit WK meteen ook een tweede kans krijgen om in een WK finale van Duitsland te winnen, legt Geurt uit. ‘Sterker nog, we hebben dit WK de kans om wraak te nemen op álle WK finales die Nederland verloren heeft.’ Hij gaat er even goed voor zitten. ‘We hebben de eerste wedstrijd van Spanje gewonnen. Dat was onze revanche voor de verloren finale in 2010. Als wij tegen zaterdag van Costa Rica winnen en Argentinië van België wint, spelen we in de halve finale tegen Argentinië, de revanche voor onze verloren WK finale in 1978. Duitsland krijgt het wat zwaarder dit toernooi, eerst tegen Frankrijk en dan waarschijnlijk tegen Brazilië. Maar als Duitsland wint, hebben we onze revanche tegen Duitsland voor die WK finale in 1974.’ Geurt is tevreden met zijn voorspelling. Hij lacht: ‘Dan kan ik met een heel gerust hart terug naar huis.’

Over ons: Story Terrace helpt klanten om samen met een professionele schrijver persoonlijke verhalen vast te leggen in prachtige boekjes. Onze schrijvers hebben diverse achtergronden en interesses, maar delen één passie: het weergeven van personen middels beeldende anekdotes en samengesmolten verhalen.

Deze maand geven we aandacht aan WK herinneringen. Zie ook ons eerdere interview met Geurt en andere artikelen. Wat is jouw meest memorabele WK herinnering?