Daan Borrel – ST schrijver aan het woord

December 21, 2015
December 21, 2015 Theo Brainin

Daan Borrel – ST schrijver aan het woord

Daan Borrel – ST schrijver aan het woord

Al onze schrijvers hebben een ding gemeen: ze zijn in staat om mensen karakteristiek te portretteren. Maar wat onderscheidt hen? En wie is de juiste schrijver voor uw verhaal? Daarom zijn nu de schrijvers aan het woord. Dit keer: Daan Borrel. 

Wilde je altijd al schrijven?

Ik geloof niet dat ik zo’n kind was dat op haar vijfde al boekjes vol schreef. Als puber schreef ik wel gedichten; vol leed natuurlijk, maar ik won er wel een prijs mee op de middelbare school. Tijdens mijn studie werd ik columnist voor het studentenblad Babel. Toen wist ik: dit wil ik. Maar meer nog dan het schrijven, gaat het mij over begrijpen. Van mezelf, van de wereld. Schrijven gaat altijd samen met denken. Voordat je iets opschrijft, moet je er eerst over nadenken. En daar houd ik erg van.

Waar komt je interesse voor menselijke anekdotes, memoires en levensverhalen vandaan?

Daan Borrel_Schrijver aan het woord_Story TerraceIk houd ervan om in een andere wereld te verdwijnen. Dat kan door een goede roman, een fijne serie of harde muziek op te zetten: een wereld van andermans verhalen. Ik denk dat je er onbewust veel van leert. Vanuit een veilige situatie doorleef je iemand anders problemen of fijne momenten. Je wordt een doorleefder mens en snapt meer van de wereld doordat je door andermans ogen kijkt. Je stijgt op, vergeet het dagelijkse. Wat bijvoorbeeld ook kan gebeuren met sporten. Of tijdens seks.

Wat is het belangrijkste dat je over schrijven en/of verhalen hebt geleerd tijdens je studies Literatuurwetenschappen en Comparative Literature?

Dat er niet zoiets als de waarheid bestaat, maar alleen erschillende verhalen. Het is maar hoe je het bekijkt, zoiets. Het kwam als een schok binnen toen we de teksten van de Franse filosoof Michel Foucault moesten lezen over seksualiteit. Hij schrijft dat mensen graag geloven dat we lang onderdrukt zijn geweest op het gebied van seksualiteit, zodat ze ook kunnen geloven dat we naar seksuele vrijheid toeleven. Hij zegt dat het anders zit. Sinds de komst van religie en wetenschap worden mensen juist gedwongen om meer over seks te praten, en daardoor ontstaat er een macht van het discours – al het gesprokene bij elkaar. Die macht, die verhalen, moet je dus ook weer niet geloven. Enerzijds zijn verhalen het belangrijkste wat we hebben, anderzijds moet je er niet teveel waarde aan ophangen. Het is altijd maar één verhaal van de zovelen. En zo kun je ook je eigen verhaal op zoveel verschillende manieren vertellen.

Je anekdote op de website van Story Terrace heeft als titel ‘Nieuwsgierigheid’. Zou je jezelf nieuwsgierig noemen? En zo ja, hoe uit zich dat?

Ik hoop wel dat ik dat ben. Het uit zich in constant op zoek zijn naar nieuwe verhalen, naar nieuwe manieren van kijken. En als je dat dan vindt, valt alles voor een moment in elkaar. Zo’n vlinderachtig gevoel dat je iets beter snapt dan eerst. Het lastige aan nieuwsgierigheid is de dunne grens met bevestiging. Misschien is zoeken naar nieuwe verhalen grotendeels gewoon zoeken naar verhalen die je eigen visie bevestigen. Ik ben bijvoorbeeld vaak nieuwsgierig hoe andere mensen dingen aanpakken, of hoe ze zich ergens over voelen. Het fijnste is als ze iets net anders doen of zien dan ik. Verschilt het te erg, dan maakt het alleen maar onzeker. Voor werkelijke nieuwsgierigheid moet je stevig in je schoenen staan.

Je schreef het boek voor onze klant Marleen Beekmans-Scholl. Hoe verliep dat?

Goed! Ze kreeg het cadeau voor haar zestigste verjaardag van haar dierbaren. Voor het interview nodigde ze me uit bij haar thuis. Ze had een heerlijke lunch voorbereid en samen zijn we door haar leven heen gegaan. Het is bijzonder om een kijkje te mogen nemen in het leven van een ander. Voor haar was het ook bijzonder om haar leven op een rijtje te moeten zetten en na te denken over allerlei dingen. Image - We manage the full process

Wat was de grootste uitdaging in het opschrijven van haar verhaal?

Om zoveel leven in zo weinig bladzijdes te krijgen, zonder dat het een ‘en toen en toen en toen’-verhaal wordt. Je wilt toch dat het een rond verhaal wordt, terwijl het leven dat niet altijd is.

In hoeverre verschilt het schrijven voor journalistieke media van het schrijven voor klanten van Story Terrace?

Dat niet de schrijver bepaalt wat er op de pagina’s komt, maar de klant. Als schrijver wil je soms dieper graven, maar de ander bepaalt wat er in komt. Als iemand zwaardere periodes achter zich wilt laten, kun je hem of haar moeilijk dwingen om er toch nog eens in te duiken. Voor De Correspondent schrijf ik nu een serie over seksualiteit en ga daarbij op zoek naar nieuwe manieren om erover te praten. Dan ben ik curator van wat ik gebruik voor een stuk. Bij Story Terrace ben ik meer vertaler – in de meest positieve zin. Een goede vertaling geeft altijd iets extra’s aan het verhaal.

Ben je tevreden over het resultaat?

Ja, zeker. Het is wel vreemd om haar nooit meer terug te zien, of te horen. Misschien als ze zeventig of tachtig wordt.

Wiens of wat voor soort levensverhaal zou je nog eens willen opschrijven?

Ik zou heel graag een drieluik willen schrijven over mijn oma, mijn moeder en mij. Over hoe zij liefde en seksualiteit hebben beleefd. Ik denk dat dingen op dit vlak zo snel veranderd zijn, en misschien bepaalde dingen wel helemaal niet. Maar ik vrees dat zij beiden niet met hun eigen naam de wereld in willen, dus dat zou dan fictie moeten worden.

 

___________________

Over ons: Story Terrace helpt klanten om samen met een professionele schrijver persoonlijke verhalen vast te leggen in prachtige boeken. Onze schrijvers hebben diverse achtergronden en interesses, maar delen één passie: het weergeven van personen aan de hand van beeldende anekdotes en levendige verhalen.

Voor meer informatie over het laten opschrijven van verhalen, stuur een e-mail naar info@ of neem contact op via ons contactformulier.